Antonio Guerrero Rodríguez, Gerardo Hernández Nordelo e Ramón Labañiño Salazar foron liberados no día de hoxe, uníndose así a Fernando González Llort, excarcerado en febreiro e a René González Sehwerert, liberado en maio de 2014, ambos após cumpriren até o último minuto das súas condenas. Termina desta maneira, grazas á presión solidaria e ás negociacións levadas adiante pola diplomacia cubana, un dos episodios máis descarados e vergoñentos do liñamento anticubano dos Estados Unidos.
Estes cinco cubanos tiñan sido encarcerados nos Estados Unidos en 1998, após entregaren ao FBI documentación e gravacións de conversas de diversos grupos sobre ataques á illa preparados por opositores que operaban principalmente desde Miami e outras ciudades norteamericanas, como Luis Posada Carriles, autor confeso da voadura do voo 455 que produciu a morte de 73 civís en 1976, e que nunca foi xulgado. Diante das evidencias, a resposta dos Estados Unidos foi acusar os axentes antiterroristas de espionaxe e de comprometeren a seguranza interna norteamericana. A realidade, porén, é que os Cinco nunca tiveron como misión a espionaxe, senón apenas infiltrar os grupos de opositores que desde aquel país preparaban e financiaban accións terroristas, tal e como demostraron as gravacións entregadas. Durante o xulgamento, organizacións de solidariedade coa Revolución — e tamén outras, pouco sospeitosas de seren pró-cubanas, como Amnistía Internacional — denunciaron a falta de probas que demostrasen as acusacións feitas polos EUA e o acceso limitado dos acusados aos seus avogados e á documentación, bloqueando o seu dereito á defensa. Mesmo así, o xuízo concluíu con condenas desproporcionadas, convertendo o caso dos Cinco nun exemplo icónico da actitude do imperialismo contra Cuba.
Desde Mar de Lumes – Comité Galego de Solidariedade Internacionalista, unímonos ao resto de organizacións e persoas que en Galiza exercen a solidariedade con Cuba e expresamos a nosa alegría por esta boa nova e pola nova fase de relacións bilaterais que parece vir a abrirse, ao tempo que reafirmamos aínda con maior énfase o noso compromiso con Cuba e contra o imperialismo, que alén destas liberacións continúa agredindo o povo cubano por medio dun bloqueo criminal que tamén debe ser levantado. Do mesmo modo que René González tiña asegurado sentirse preso mentres os seus compañeiros permanecesen encarcerados, nós — como parte desa corrente da solidariedade — non podemos sentirnos libres mentres Cuba non poida libertarse do bloqueo imperialista e exercer o seu goberno de forma absolutamente libre e soberana.
Viva a Revolución cubana!
Vivan os povos que loitan!
Compostela, 17 de decembro de 2014
Mar de Lumes – CGSI
