[fusion_builder_container hundred_percent=”no” equal_height_columns=”no” menu_anchor=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” background_color=”” background_image=”” background_position=”center center” background_repeat=”no-repeat” fade=”no” background_parallax=”none” parallax_speed=”0.3″ video_mp4=”” video_webm=”” video_ogv=”” video_url=”” video_aspect_ratio=”16:9″ video_loop=”yes” video_mute=”yes” overlay_color=”” video_preview_image=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” padding_top=”” padding_bottom=”” padding_left=”” padding_right=””][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”2_3″ layout=”2_3″ spacing=”” center_content=”no” link=”” target=”_self” min_height=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” background_color=”” background_image=”” background_position=”left top” background_repeat=”no-repeat” hover_type=”none” border_size=”0″ border_color=”” border_style=”solid” border_position=”all” animation_type=”” animation_direction=”left” animation_speed=”0.3″ animation_offset=”” last=”no”][fusion_title margin_top=”” margin_bottom=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” size=”2″ content_align=”left” style_type=”none” sep_color=””]
Valoracións da delegación galega de observación internacional ás eleccións na Turquía do 1N
[/fusion_title][fusion_separator style_type=”none” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” sep_color=”” top_margin=”” bottom_margin=”5%” border_size=”0″ icon=”” icon_circle=”” icon_circle_color=”” width=”” alignment=”center” /][fusion_images picture_size=”auto” hover_type=”none” autoplay=”yes” columns=”1″ column_spacing=”13″ scroll_items=”” show_nav=”yes” mouse_scroll=”no” border=”yes” lightbox=”no” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””][fusion_image image=”https://mardelumes.org/wp-content/uploads/2015/11/hdp.jpg” image_id=”” link=”” linktarget=”_self” alt=”” /][/fusion_images][fusion_separator style_type=”none” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” sep_color=”” top_margin=”0%” bottom_margin=”5%” border_size=”0″ icon=”” icon_circle=”” icon_circle_color=”” width=”” alignment=”center” /][fusion_text]
Convidada polo Partido da Democracia dos Povos (HDP), xunto con outras delegacións da esquerda transformadora e doutras nacións sen Estado como Galiza, a nosa organización de solidariedade internacionalista estivo presente o día 1 de novembro nas eleccións ao parlamento turco. Unhas eleccións que se repetían cinco meses despois das anteriores, tras as cais o Partido da Xustiza e do Progreso (AKP) do presidente Recep Tayyip Erdogan foi incapaz de — ou non quixo — formar goberno. Antes de proceder á necesaria valoración dos feitos que presenciamos alí, desde Mar de Lumes queremos agradecer ao HDP o seu convite e a confianza depositada.
As delegacións internacionais respondiamos ao apelo desta coligazón de forzas curdas, doutras minorías nacionais e da esquerda transformadora turca frente a unha máis que provábel estratexia suxa por parte do partido do goberno de cara á xornada eleitoral, tal como logo se verificou. As delegacións fomos repartidas por todo o territorio para monitorar até que ponto o AKP empregaba a forza bruta do Estado para os seus propios intereses partidarios, co obxectivo de se asegurar a maioría absoluta necesaria para as controvertidas reformas constitucionais que Erdogan e o seu partido impulsan. A delegación galega estivo, en concreto, en Istambul, visitando varios colexios electorais, principalmente nos bairros de Eyüp e Gaziosmanpaşa, sen que nos puxesen verdadeiros problemas para entrar e facer o noso traballo, que era observar e anotar as irregularidades. A tranquilidade xeral na que discorreu a xornada para a nosa delegación contrastou desde o principio, porén, cos informes que continuadamente chegaban doutras delegacións en zonas de maioría curda ás que se impedía o acceso aos colexios ou que enfrentaron diversos tipos de abusos: un observador grego en Istambul, a cidade en que estabamos, e tres observadores do Curdistán iraquiano (Başur) en Diyarbakιr chegaron a ser detidos pola policía turca xa nas primeiras horas das votacións. A presenza policial e militar, con todo, foi constante durante toda a xornada, con intensidade variábel: desde axentes armados nos accesos e no interior dos colexios — o que está prohibido pola lei eleitoral turca — até tanquetas e vehículos militares estacionados ás portas ou directamente dentro dos recintos. Esta presenza contribuía, sen dúbida, a xerar o clima de tensión que percebemos xa na xornada previa.
Irregularidades por toda a parte
Os primeiros colexios electorais que visitamos estaban no bairro de Eyüp, nunha situación de calma tensa, mentres nos chegaban as noticias e imaxes dos problemas que policía e exército estaban a pór ás delegacións internacionais deslocadas para a zona leste. Alí informamos da carretaxe de persoas con enfermidades mentais por parte de cadros do AKP para votaren nun dos colexios. En Gaziosmanpaşa, o outro distrito que visitamos, un dos máis deprimidos da cidade, acompañamos a avogada de zona do HDP a denunciar unha mesa na que se estaba a permitir o voto a persoas que non figuraban no censo, na liña cos datos que chegaban doutras delegacións sobre persoas que votaban en varias mesas. Estes episodios, aínda sendo os máis graves, non tiñan nada de isolados, senón que se acompañaban de irregularidades que tamén puidemos contrastar de primeira man: desde papeletas seladas previamente ou actas cubertas e asinadas antes mesmo de comezar os recontos á manipulación directa das listaxes do censo — listaxes que inmediatamente desaparecían cando eran requeridas por interventoras do HDP, sen que o persoal da mesa puidese explicar o cómo. Estas prácticas verificábanse, á medida que pasaban as horas de votación, tamén noutras zonas, de forma máis clara e descarada canto máis ao leste, isto é, canto máis maioritaria era na zona a “minoría” curda, e circulaban polas redes sociais imaxes de papeletas deitadas no lixo, militancia do AKP roubando sacos enteiros de voto recontado en lugar de transportalos á sé do organismo eleitoral, etc.
O momento do reconto deu para a vista máis irregularidades. A nosa delegación reuniuse con militancia do HDP e outras observadoras internacionais na sé central do partido en Taksim, onde comprovamos que o Estado filtraba resultados que daban ao AKP máis de 50% en mesas antes de sequera ter terminado a votación, evidenciando que o uso de actas feitas previamente, até dúas horas antes, nalgúns casos, foi masivo. Outro dato destacado é que apenas se tardou dúas horas en recontar 95% das papeletas, e máis de unha hora en contar o 5% restante, o que era entendido como máis unha evidencia de manipulación dos resultados. A medida que os resultados se ían coñecendo — e aínda que o Consello Eleitoral Supremo (YSK) decidiu desligar o seu sistema de reconto online cando aínda faltaba unha boa parte das mesas por ser recontadas — era máis palpábel a preocupación, non tanto polos resultados que daban a maioría absoluta ao AKP, como pola información vinda de cidades kurdas como Diyarbakιr, onde a policía estaba a cargar contra persoas concentradas na rúa en protesta pola manipulación, tal como denunciaban as observadoras internacionais e xornalistas independentes nas redes sociais. A xornada eleitoral rematou confirmando que o HDP mantiña os resultados acima do 10% necesario para ter presenza no parlamento turco, e que o AKP conseguía o seu obxectivo de maioría absoluta que lle permite gobernar sen acordos e continuar a súa vaga represiva contra as minorías nacionais: a curda, a alevi, asiria ou armenia.
Valoración da delegación galega
A tarefa de facer unha valoración nestas circunstancias é sinxela. Como delegación observadora internacional, non se nos pedía que valorasemos os resultados, senón o proceso tal como el se produciu, diante dos nosos ollos. Con certeza, puidemos comprovar realmente a importancia das delegacións internacionais de observación para poder continuar a reclamar procesos transparentes e verdadeiramente democráticos. Por iso, o relato do que temos observado até aquí, conxuntamente cos datos facilitados polo resto das case 300 observadoras internacionais que acudiron ao chamado do HDP só permiten falar destas eleccións en termos de fraude, e dos seus resultados como claramente ilexítimos. Esta é a única conclusión posíbel para o conxunto das delegacións internacionais, sen excepción; e isto é o que ten denunciado o propio HDP malia aceitar o resultado final.
Por outra parte, valoramos positivamente a capacidade do povo curdo e do resto de minorías nacionais e da esquerda que fai parte do HDP para se sobrepor a meses de represión e ataques sistemáticos contra sés do partido, contra manifestantes e base social (cos masacres de Suruç e Ankara como exemplos máis brutais, mais non os únicos) e contra cadros políticos (máis de 600 deles detidos convenientemente antes das eleccións), así como á guerra “encoberta” decretada no Curdistán Norte, que ademais de varias mortes, produciu máis de medio millón de persoas desprazadas que, por tanto, non tiveron dereito efectivo ao voto.
[/fusion_text][/fusion_builder_column][fusion_global id=”1644″][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
